Dit stuk over de geschiedenis van VVB 1 is gemaakt doot Johan Smit, omdat hij toch wat langer in het eerste gevoetbald heeft dan mij heb ik dit stuk zonder veranderingen overgenomen van de oude site:

Ik ga met de 'geschiedenis' van VVB 1 acht jaar terug. Waarom acht jaar zult U zich afvragen? Dit omdat ik vanaf die tijd bij het eerste van VVB 1 betrokken ben. Ik zal hier proberen de verrichtingen van het elftal al die jaren weergeven. We beginnen dus in het seizoen '92/'93. Trainer dit seizoen was Dhr. Piet Kooiman, een rustige introverte man. Dit seizoen kwam er een groot aantal jeugd-spelers dat doorstroomde naar de selectie, waaronder o.a. Johan, Paul, Dirk, Rick, Joost. De toenmalige A- en B-junioren zaten ook vol van talent(een goed jeugd-beleid is erg belangrijk). Berkhout zou/zal hiervan jaren kunnen profiteren en doet dit ook. De eerste helft van het seizoen verliep het niet goed met het eerste en al helemaal niet met het tweede elftal. In de winterstop werd besloten om vier spelers van de A-junioren over te halen naar het tweede elftal. Een heel gedoe, want de A-junioren wilde ze niet kwijt en het tweede had ze nodig. Dus na een paar wedstrijden werden er drie terug gezet en 1 persoon(Johan) werd al meteen met het eerste elftal meegenomen. Het bestuur stelde ook na de winterstop een begeleider, Jan Steenhart,aan bij het eerste ter ondersteuning van de coach. Al met al gebeurde er heel wat die periode. Maar het resultaat was er dan ook de tweede helft van het seizoen, er werd een periodetitel behaald en we mochten nacompetitie spelen. Deze nacompetitie verliep uitstekend en we promoveerde naar de zevende klasse. Opmerkelijk was natuurlijk dat in dit team drie jongens van zeventien jaar speelde, Johan, Paul en Johan. Met dit resultaat sloot Piet Kooiman zijn carriere als trainer af en besloot zich te gaan verdiepen in de alternatieve geneeskunde.

Het jaar daarop werd Koos Rood hoofdtrainer, een oud-speler van het eerste elftal en het jaar daarvoor coach van het tweede. Koos stond als voetballer bekend als een veel scorende spits, die erg veel met het kontje draaide. Dus aanspelen in de deking, hij draaide weg en doelpunt. Met weer een paar jeugdspelers erbij, o.a. Edwin, Jack en Adriaan, begonnen we aan het volgende seizoen. Je kan deze jaren dus zien als een aflossing van de oude garde door de jongere. Dit seizoen verliep niet erg goed en we degradeerde dan ook naar de achtste klasse, we eindigde op de laatste plaats. Het was een seizoen om snel te vergeten. Raar vonden we het wel, er was talent en klasse genoeg. Misschien waren nog net niet rijp genoeg. Door prive-toestanden besloot Koos te stoppen met trainen.

Berkhout kwam met een andere trainer, de roddels gingen als een trein. Dit was een man waar iedereen ze borst voor nat kon maken, eentje waar je alleen maar naar luistert en dan ja knikt. Een echte Amsterdammer, hoog gevoetbald en schreeuwen dat kon ie, Co sloep. Hij kwam gelijk met allerlei ideeen, plannen, e.d. Hij nam een speler mee van zijn oude club, Peter. Tevens kwam Jeroen erbij, na jaren van blessure-leed. De trainer vond dat Berkhout heel veel talent en klasse had, we konden veel hoger voetballen dan de achtste klasse. De ambitie waren er dan ook meteen, we moesten promoveren oftewel in ieder geval eerst een periode. Helaas werden we net geen kampioen, maar een periode haalde we wel. Het scheelde weinig of we waren weer gepromoveert, de laatste wedstrijd die mochten we zelfs gelijk spelen, we verloren met 5-1. Volgend jaar de volgende kans. Het jaar daarop weer net geen kampioen, maar wel weer een periodetitel. Het voetbal leefde enorm in het dorp. Tijdens deze nacompetitie stonden we al met een been in de zevende klasse. Maar in de allerlaatste wedstrijd liep het verkeerd af, met vijf minuten te gaan stonden we met 2-1 voor. Door een aangeschote handbal(zat die hand dan achter aan zijn bil vast scheids??), kregen we een penalty tegen(2-2). In de resterende minuten werd het erg hectisch. Wij kregen een penalty mee, dit zou hem zijn onze kans op promotie. Hij werd gemist. Daarna was er ook nog een kans voor open doel. Maar de paal stond in de weg. Dit was een enorme domper en dus weer achtste klasse. Na twee keer zo dichtbij geweest te zijn, moest het dit jaar, seizoen '96/'97, lukken. De doelstelling was dan ook kampioen worden. Dit gebeurde, en hoe, we werden de eerste kampioen van Nederland. Dit jaar was echt een successtory, we wonnen echt bijna alles. De kogge-cup werd overtuigend binnengehaald, door oa. winst op Victoria O en RKEDO. De teams speelden toch klasse hoger. In de West-Friesland-cup ging het ons ook vrij goed af. We wonnen van teams die klassen hoger speelden. Zoals van HSV Sport en Spirit. We werden uiteindelijk uitgeschakeld door SEW, die tweede klasse speelde. We verloren met 2-1, helaas schoot ik die bal er niet in vijf minuten voor tijd.

Ondanks dit kampioenschap werd het contract met Co opgezegd. Er werd een nieuwe gezocht, dit werd Bap Hoebe. Een onbekende voor ons alle. Maar eerlijk gezegd deed het ons niet echt veel wie er voor de groep stond, we vonden ons zelf erg goed en hadden gewoon iemand nodig die de poppetjes op de plaats zetten. Maar we vonden wel dat er een hele goede moest komen, want we wilde weer hogerop. Eigenlijk hebben we het iets te hoog in ons bol, omtrent ons kunnen. Maar deze instelling kan geen kwaad. Onze ambitie moest dan ook erg in bedwang gehouden worden, we wilden weer dolgraag kampioen worden. Maar met de degradatie van een paar jaar geleden in het hoofd van sommige, het team bestond al weer aardig uit wat nieuwe jongens dan toen de tijd, werd deze ambitie gehouden op ons eerst maar eens te handhaven in deze hogere klasse. Ondanks dat mochten we toch weer nacompetitie spelen door een periode te winnen. Helaas geen promotie. Het jaar daarop zouden we weleens kijken wat we konden doen, kampioen of periodetitel. We wilden in ieder geval een 'prijs'. Het werd een periodetitel en in de nacompetitie konden we proberen te promoveren, dit lukte ook door gewoon van onze concurrenten te winnen. Promotie was een feit. Helaas besloot Johan om ergens anders te gaan voetballen, hij was toch een van de aanjagers in het team(een belangrijke).

Een nieuw seizoen en dat dan wel in de zesde klasse. Zo hoog heeft Berkhout lange tijd niet gevoetbald. In een ver verleden werd deze klasse ook gehaald, een team met oa. de Schuytemaker broers. We werden in een poule in gedeeld waar we op een enkel team na geen een ons bekend was. Dit betekende ook voetballen op grotere en mooiere komplexen. Het werd een seizoen zonder poespas en we eindigde netjes onderin de subtop. Ook na dit seizoen vertrok er weer een speler, Jeroen. Zouden we ook dit gemis kunnen goedmaken, een veel scorende spits missen. Nu zijn we aanbelandt bij het huidige seizoen en alles hierover kunt U elders lezen.

Inprincipe was het niet mijn bedoeling om personen te noemen, andere doe je dan tekort en sommige vergeet je te noemen. Maar ik vond dat deze genoemd mochten worden. Zoals al gezegd andere ben ik vast vergeten. Hieronder volgt een lijst met speler, die ik denk die ook genoemd moet worden i.v.m. enige belangrijkheid t.o.v.VVB 1. Deze jongens spelen niet meer in het eerste of zijn gestopt of zijn elders actief.

Marco Dolfing, Peter Pater, Kapser van Wijk, Cees Veldhuizen, Eelco Covelijn, Peter Schoenmaker, Rene Bot, Paul Smit, Dorus de Wit, Adri Neefjes, Dirk Weeda, Rick Blom, Eelco Mondt, Paul Bakker, Jeroen van de Griend, Johan Schuytemaker, Joost Weissenbach.

Nogmaals excuses als ik je vergeten ben, maar oa. deze jongens verdienen het om genoemt te worden. Interessant is verder dat vanaf het elftal waar ik mee begon in het seizoen '92/'93 alleen Rico Lisman en Johan Smit nog actief zijn in VVB 1.